Komentarze: 3
nie wierze ... jestem w szoku ... przed chwila wpadlam pszypakiem, zupelnie spontanicznie na bloga osoby ktora znalam od 1 klasy podstawowki ... nie wierze w to co pszeczytalam. co prawda nasze kontakty juz dawno sie urwaly [zajebiscie ogromna roznica charakterow] ale jednak jakos to do mnei trafilo. spotykasz ludzi codziennie, mijasz ich na ulicy, komentujesz jak wygladaja, jak sie zachowuja ... ale niezdajesz sobie sprawy jakie one moga miec problemy. szczerze wspolczuje temu czlowiekowi, ale nie tego co pszeczytalam, ale jej sposobu bycia i ogolnie charakteru. ciesze sie ze umiem spojzec na wszystko optymistycznie - nawet na te zle rzeczy. zal mi pesymistow i samotnikow... mysle ze oni sami wdrazaja sie w taki klimat i wmawiaja sobie swoje problemy. nie rozumeim takich ludzi i mam nadzieje ze nie bede ich spotykac na swojej drodze zbyt wielu ... peace ;p
ps. sory za ten weekendowy pub ... to jakies nieporozumienie ... zreszta i tak bylam chora grr w sumei ciagle jestem ;/ ale zdrowieje :>